My very first travel

Geloof het of niet maar ik ben met mijn amper 5 maanden al op reis geweest met mijn ouders naar Spanje.Zoals jullie wel weten heb ik maar liefst zes zussen. En mijn grote, grootste zus Louise(#3 zeg maar)is al sinds begin januari in Sevilla om net als Floor (#1) en Annnelieke (#2)Spaans te leren. (Mijn vader zegt dat als je Duits, Frans, Engels, Spaans (en Nederlands) spreekt je verder al niet eens meer een vak hoeft te leren! Dus ik snap nu nog niet waarom ze zich allemaal zo uitsloven op de universiteit). En nu was Louise 28 maart jarig en werd 19. Papa en mama wilden daar graag bij zijn, dus vlogen wij met Opa Harry en Oma Diet, met z'n vijven, donderdagmiddag van Düsseldorf/Weeze met RyanAir naar Sevilla. Ik heb me nergens druk over gemaakt en ben al tijdens het opstijgen in slaap gevallen. Wakker geworden ben ik alleen van het gegil van de mevrouw achter mij toen het vliegtuig in een luchtzakje een flink eind naar beneden viel. Ikzelf moest ik er heel erg om lachen. In Sevilla aangekomen zijn we met de bus naar de stad gereden waar Snoesie (zo noemt mijn vader Louise) al op mij stond te wachten. Zij kwam niet meer bij toen ze mij terug zag (o wat was ik groot geworden en wat had ik een groot hoofd gekregen etc...). In een echte Spaanse tapas bar hebben we toen om 00.00 uur Loukie's verjaardag gevierd (zo noemt mama Louise!)met veel lekkere Spaanse Hapjes en veel vino tinto(mijn eerste spaans). Ikzelf heb het nog maar even bij de Friso hyper allergeen gehouden want ik weet niet of ik het allemaal verdraag. Mama heeft dapper van alles geproeft en papa eet sowieso alles wat je hem voorzet! De volgende bijna 5 dagen hebben we met z'n allen Sevilla binnenstad verkend en doorkruist. Heerlijk weer 25-29 graden, stralend blauwe hemel terwijl er thuis 2 dagen tevoren nog vet veel sneeuw lag! Enfin, ik heb die vijf dagen vanuit mijn maxi-cosi mijn ogen uitgekeken; kathedralen, kerken, torens, mozaïeken palmen, pijnbomen winkels, terrasjes en heel veel lachende mensen, die in de meest vreemde, voor mij nog, onverstaanbare talen, riepen wat voor een mooie baby ik toch ben. Ik zou het bijna gaan geloven. Kijk maar met mij mee naar de foto's. Inmiddels zit ik weer lekker rustig thuis op de boerderij en was maar wat blij dat ik daar mijn andere zusjes Guusje(#5) en Eva(#6) weer terugzag, die al die tijd bij hun papa waren. O ja en afgelopen woensdag was Emmeline jarig en werd alweer 18 (en dus zijn papa's dochters op mij na nu allemaal groot- hiep hiep hoera). Zij is ook basketballkampioen geworden en wil in september ook spaans gaan leren. Nou dan zal ik er ook wel niet onder uit komen over een paar jaar maar o laat mij eerst nog maar een beetje nederlands leren. groetjes en tot mijn volgende reis. jullie Rosalie