TIME OUD

Time oud

Niet te geloven! Heb je onder een steen geleefd Rosalie?

Maar liefst 4611 volgers, die je verhalen 852 keer gelezen hebben.

Inmiddels schrijven we het jaar des Heeren 2024. En als je in de tussentijd hebt leren rekenen, moet je dus toegeven dat je onderhand sweet sixteen ofwel 16 jaar oud moet zijn.

Where the f*cking hell have you been?

Lieve volgers, lieve lezers,

Geloof het of niet maar leren lopen, praten, zingen kostte mij weinig moeite maar daarna werd ik al snel door mama iedere dag naar een school gebracht om te spelen, wat na twee jaar al niet meer mocht. Toen werd het echt menens en moest je vijf dagen in de week leren. Leren zeg ik; en niet van die leuke dingen zoals steppen, fietsen, zwemmen enzo, nee hele dagen dingen waarvan ik denk ze van mijn levensdagen niet nodig te zullen hebben.

En dat dus maar liefst dertien jaar lang! Nergens tijd voor, alleen maar school, school, school.

Maar nu; het is voorbij, lieve volgers.

Op 23 mei 2024 heb ik mijn laatste examen gedaan en ben ik weer een vrij mens: geen tralies meer, geen schoolbanken, geen rotvakken. Op 3 juli HAVO diploma-uitreiking en tot die tijd ga ik de bloemetjes alvast buiten zetten; sterker nog ik ga beginnen om de tulpen persoonlijk naar de paus te brengen. Maar daarover later. Ik heb mijn schooltijd afgesloten met een gigantisch galafeest. Waarbij het gigantisch eerder de voorbereidingen betrof dan het galafeest op zich. Als eerste moest ik natuurlijk de mooiste galajurk ever zien te scoren voor een zacht prijsje. Dat is ook gelukt! Ik heb een meer dan prachtige groene robe weten te vinden (zie foto), Alleen werd de jurk wat duurder doordat mama in de haast om naar Arnhem te komen een extra prijskaartje van een kleine €150 aan het kleedje wist te hangen (waardoor papa de jurk natuurlijk al iets minder leuk begon te vinden). Het tweede is dat het Isendoorn college (de middelbare school waar ik de laatste vijf jaar van mijn leven doorgebracht heb) een lange traditie kent van het voorrijden op de gala-avond van alle eindexamenkandidaten in/op een opzichtig voertuig. Deze stoet van voertuigen bestaat voor het grootste deel uit net iets te dure auto's zoals BMW's, Porsches, Maserati's en een Lamborghini, een paar oldtimers, cabrio's, tractoren en een bierfiets. O ja en twee supersized rental cars. Afgezien van de tractor hebben wij thuis dit soort voertuigen niet.

Maar wat wij wel in de schuur hebben staan zijn twee legergroene cabriolets waar met gemak mijn hele vriendinnenschaar in zou moeten kunnen passen. Dus keek ik paps eens heel lief aan... en jawel (als ik zo kijk weet ik dat hij dat niet kan weerstaan) twee Ford Multi Utility Tacktical Trucks 151 A gescoord. Het probleem: ze stonden al minstens twee jaar onder hoezen, inmiddels aangevreten door de muizen, stof te verzamelen. Om dit verhaal kort te houden: na twee dagen van nieuwe accu's halen, papa's speciale ultrazwarte maar geniale Jeepmonteur overtuigen van de haast om ze allebei weer aan het lopen te krijgen, is het ons gelukt er een aan de gang te krijgen, Paps en ik heb er vervolgens samen twee dagen aan gepoetst en geboend (alle vriendinnen hadden het erg druk met andere zaken). Maar toen hadden we ook een van de meest bewonderenswaardige voertuigen van de hele stoet. Met enige moeite paste er maar liefst zes galadames en een driver in en stalen we de show. Eerste prijs voor de combinatie beste voertuig en mooiste dames. Zoals gezegd de voorbereidingen waren gigantisch, het gala zelf wat minder. Persoonlijk slaagde ik erin de hakken in het zand te zetten; liever gezegd ik zakte met mijn naaldhakken volledig in grasmat voor de balzaal en kwam niet meer van de plek. Reeds om een uur of tien zijn we met z'n allen op blote voeten naar de McDonald's gelopen. Iets te vroeg om een prins te verleiden met mijn schoenen in de hand naar mij op zoek te gaan. Dus pa gebeld, die onmiddellijk bereid bleek mij te komen redden. De volgende dag moest ik immers al op reis naar Italië.