De reis naar Rome over Oostenrijk

De weg naar Rome via Oostenrijk

Lieve volgers, lieve lezers,

Eindelijk, donderdag 30 mei, was het zover en verlieten wij klokslag 15.37hrs, luid toeterend miijn ouderlijk huis, Doortje en mama in tranen achterlatend. Met de beste wensen, goede adviezen en de opdracht vooral toch voorzichtig te zijn. Via Venlo bereikten wij Preusen en aangezien er in Duitsland nog steeds geen beperking geldt voor een maximum snelheid trapte papa het gaspedaal maar eens flink in en reden we met een snelheid van 200km/2uur richting Oostenrijk. Rond middernacht hielden wij het na een kleine 500 kilometer voor gezien en besloten de nacht door te brengen langs de Autobahn op een pleisterplaats met de veelzeggende naam Raststätte. Gratis en voor niks. Nu lijkt zo'n T4 California op het eerste gezicht best wel ruim maar als je wat kleren en dergelijke meeneemt (ik heb natuurlijk voor iedere nieuwe dag een leuk outfitje meegenomen; per slot van rekening ga je niet iedere dag naar zo'n modebewust land als Italia!), nou valt dat vies tegen. Papa en ik hadden wel een half uur nodig om de hele camper om te ruimen en te herstructureren voor onze eerste overnachting. Sister #4 steeg mega in onze achting want die heeft niet alleen een ega maar ook nog eens een kind van omgerekend zo'n kleine 14 maanden en alsof dat dan niet genoeg is, ook nog eens een hond. Papa zei wel dat hij ega#4 al wel iets had horen roepen dat hij op niet al te lange termijn op zoek wil naar een grotere camper. Maar dit geheel terzijde! Welnu na meer dan drie kwartier lagen papa en ik eendrachtig naast elkaar uit te hijgen en vielen strak tegen elkaar geperst op een breedte van 120cm in een tomeloze slaap. De volgende morgen ging het alras verder en bereikten wij de Oosterijkse grens, alwaar een tien dagen Vignet aangeschaft moest worden (elf dagen Vignet was beter geweest want nu moeten we op de terugweg alsnog een tweede kopen). Maar goed, altijd een stuk beter dan een vignet voor Zwitserland. Ik vergaapte mij de volgende uren aan de pracht van de Tiroolse bergen, alhoewel de Zugspitze zich niet blikken liet; totaal in nevelen gehuld. Via enige tunnels reden we jubelend Italië binnen. Rond een uur of negen bereikten we onze camping in Venezia. Aanbevolen door Louise #3. Dit bleek een schot in de roos te zijn; alles keurig netjes, strakgeregeld, badkamertjes met wasbak, toilet en douche en bovendien een wasbakje om je voeten in te wassen. Papa bleef er bijna in toen ik dit vertelde en hij legde mij uit dat je er weliswaar je voeten in zou kunnen wassen maar dat een bidet toch eigenlijk voor een aantal andere doeleinden bedoeld is (hoe kan ik dat nu ook weten. Ik had nog nooit zo'n ding gezien). Wij hadden vandaag circa 900 kilometer gereden over wegen, die in NL nog niet eens een N getal hebben dus tuimelden wij opnieuw in een diepe slaap.