Via Siena

De weg naar Rome via Siena

Lieve volgers, lieve lezers,

De volgende episode kan stuitende uitdrukkingen en/of aanstootgevend taalgebruik bevatten dus weest U gewaarschuwd!

De volgende morgen (zondag 2 juni inmiddels) vertrokken wij niet al te laat richting Rome via de Adratische kustweg. Plan was om ergens een paar uur op een Adriatisch strand door te brengen. Maar helaas de Romeinse weergoden speelden niet erg mee. Een bedekte hemel en een temperatuur van rond de 20 graden, deed bij mij al gauw de gedachte opkomen het strandgenot maar naar een andere dag te verschuiven en onze voorgenomen Siena-stop naar voren te halen. Zo gezegd, zo gedaan en dus stuurde pap onze T4 52-LucKy-FeeT weer landinwaarts op weg naar Rome maar nu via Siena. Wat daarna gebeurd is, moet ik toch wel categoriseren onder de meest traumatische gebeurtenissen in mijn jonge leven. Op een zeker moment (papa was alweer uren aan het chaufferen, besloot hij dat het tijd werd voort een korte stop bij een locale Mac teneinde daar: 1.even de benen te strekken, 2. frisse lucht te happen om de vermoeidheid de baas te blijven door van een machiato latte te genieten. Het werden er twee, we spraken nog even met het thuisfront en na een uurtje keerden wij op onze schreden om de weg te vervolgen. Aangekomen bij de camper moesten constateren dat deze niet meer afgesloten was terwijl ik persoonlijk voor 200% zeker de auto had afgesloten door op de knoppen te drukken. Echter geen spoor van braak! Een snelle inspectie leerde mij dat er niets verdwenen was. Maar, als een donderslag bij heldere hemel, werd ik door de bliksem getroffen toen ik begreep ik dat mijn Dior tas van de voorbank verdwenen was. Die kauloitalianen hadden met hun godvergeten kutpoten mijn spullen genakt. Niet alleen het verlies van mijn peperdure tas maar vooral van de inhoud, deden ongekende emoties in mij losbarsten, van intense woede tot hartverscheurend verdriet: Mijn geliefde I-pad, vier Engelse boeken (net kant en klaar gemarkeerd en getapt; de pareltjes van mijn bibliotheek), mijn JBL-oortjes, mijn zuurverdiende zonnebrillen en last but not f*cking least mijn onlangs aangeschafte Kindall E-reader. Kortom mijn schade loopt in de duizenden euro's. Maar my mental collateral damage zal mij nog dagen, nee weken, maanden, jaren uit de baan werpen.Ikmoet hoogstwaarschijnlijk schat ik in Therapie om dit klote trauma te gaan verwerkenen geen posttraumatisch stresssyndroomop te lopen. Ik zweer je never nooit meer naar de Mac!! (tenminste niet in Italië) Okay, deze week!! Terneergeslagen vervolgde ik onze weg en besloot dan maar naar buiten te kijken in plaats van in een van mijn geliefde books. Tegen het einde van de middag kwamen wij in Siena aan, alwaar we onze T4 2 parkeerden op een bus- en camperplek onder aan de berg waar de stad op ligt.